Φιλιά

Φιλί, το. Ουσ. Το φιλί (ή ο ασπασμός) είναι το άγγιγμα των χειλιών σε μια επιφάνεια. Αποτελεί συνηθισμένη πρακτική των ανθρώπων και μπορεί να είναι έκφραση αγάπης, τρυφερότητας ή σεβασμού. Χρησιμοποιείται ακόμα για χαιρετισμό και αποχαιρετισμό. Το φιλί μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκφρασθεί, επίσης, η ρομαντική αγάπη ή η σεξουαλική επιθυμία μεταξύ δύο ανθρώπων. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ρήμα φιλώ, που είναι συνώνυμο του ρήματος αγαπώ. Γι' αυτό το λόγο, στην καθαρεύουσα και σε αρχαιότερα ελληνικά κείμενα χρησιμοποιείται η λέξη ασπασμός, που αναφέρεται στην ίδια πράξη.

Όσους ορισμούς και να διαβάσω ποτέ δε θα καταλάβω ακριβώς τι σημαίνει ένα φιλί. Ένα φιλί μπορεί να υποσχεθεί πολλά. Μπορεί να είναι παρορμητικό, μπορεί να αναγκαστείς να το κάνεις, μπορεί να το θες τόσο πολύ.
Καθόμουν σήμερα και σιγά σιγά έψαχνα τα μηνύματά μου. Ήθελα να δω που έχω μοιράσει τα φιλιά μου, ποια φιλιά έχω πάρει και από που, κάτω από ποιες συνθήκες και με τι σκοπό. Αισθάνομαι ότι κάπου εκεί τα μπέρδεψα. Σκεφτόμουν πως είναι δυνατόν να έχω δώσει κάποια φιλιά που δεν έπρεπε, πως άλλα δε τα 'δωσα ποτέ και πως άλλα θα τα θυμάμαι για πάντα.
Ήμουν πάντα τόσο χαζός που νόμιζα πως ένα φιλί είναι η αρχή για κάτι παραπάνω, για αυτό που αποκαλούν "έρωτα". Ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένος όταν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ήθελα να χαμογελάσω, να το φωνάξω και να δώσω κι άλλα. Κάπου εκεί όμως σπάει η φούσκα και ο κόσμος μου δεν άντεξε και διαλύθηκε. Δεν ήταν έτσι όπως τα σκεφτόμουν. Ένα φιλί δε σημαίνει απαραίτητα κάτι. Χαιρόμουν τσάμπα. Τις επόμενες μέρες πια δε θα μιλούσαμε ξανά. Κι όλο αυτό ανόητα και χωρίς λόγο. Συμβαίνει συνέχεια. Το έχω συζητήσει με φίλους μου. Εμφανίζονται ξαφνικά στη ζωή σου, σου πετάνε τόσα όμορφα λόγια, ανταποδίδεις, ενθουσιάζεσαι και μετά τι; Τι γίνεται μετά; Αν μου έλυνε κάποιος αυτή την απορία ή θα ήξερα τι να κάνω ή δε θα ξανά έδινα πουθενά το φιλί μου.
Μέχρι τότε θα συνεχίζω να το ψάχνω. Θα προσπαθήσω να καταλάβω τι γίνεται και άμα το βρω θα σας ενημερώσω κάποια στιγμή στο μέλλον.
Μέχρι τότε μην πειραματίζεστε με τα φιλιά σας και μη ρωτάτε γιατί σας τα έδωσαν. Αυτό θα το καταλάβετε στην πορεία. Μην αναλύετε τα πράγματα σαν εμένα. Να κοιτάτε απλά να χαίρεστε τη στιγμή γιατί ίσως, μερικές φορές αυτό είναι αρκετό.
Μια αγκαλιά και ένα φιλί -συνήθως- αποτελεί μια καλή ανάμνηση όπως και να χει.

Απολογισμός(;) (long version)

Αυτή τη φορά με ένα μοχίτο και χαλαρή διάθεση απολάμβανα το ελάχιστο αεράκι έξω στο μπαλκόνι. Φόρεσα τα ακουστικά μου και ξαφνικά βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο. Αλλά τι λέω; Στον δικό μου κόσμο ήμουν πάλι. Σε αυτόν που σκέφτομαι όπως θέλω εγώ. Σε αυτόν που κάθομαι και αξιολογώ τον  εαυτό μου και τις πράξεις μου. Σε αυτόν που σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα αν δεν γινόντουσαν κάποιες κινήσεις ή το αντίστροφο.
Από που να ξεκινήσω; Από που; Εν αρχή ειν ο λόγος... αλλά τα λόγια μου είναι τόσο μπερδεμένα. Πόσες χιλιάδες εικόνες; Ώρες ώρες νιώθω σαν μια φωτογραφική μηχανή. Ταυτίζομαι άκρως με αυτήν. Αλλά μια φωτογραφική μηχανή δεν ενεργεί, δε στέκεται μπροστά σε κάποιον, δεν έχει τόσο περίπλοκο μυαλό.
Είναι ένα πολύ περίεργο καλοκαίρι. Αισθάνομαι ότι ωριμάζω. Δε ξέρω. Είναι τόσο πολύπλοκο αυτό που νιώθω. Θέλει ώρες περιγραφής. Νιώθω πως ότι ένιωθα το κάθε περσινό καλοκαίρι είναι τόσο μικρό σε σχέση με κάθε επόμενο. Βρίσκω χαζές τις προηγούμενες σκέψεις. Άραγε τα ίδια θα πιστεύω και του χρόνου; Άραγε θα πετάξω ότι νιώθω τώρα; Όσες εικόνες έχω αποθηκεύσει; Όσα πράγματα με άγγιξαν;
Όχι. Αυτό που θέλω είναι να γεμίσω πράγματα. Να νιώσω κι άλλα. Και να τα 'χω για πάντα μέσα μου. Να θυμάμαι όμορφες αλλά και άσχημα εικόνες. Να θυμάμαι πως ήταν κάθε στιγμή. Να θυμάμαι πως έζησα.
Όλα ξεκίνησα το 2010. Όταν πήρα μερικά ρούχα και έναν μικρό αρκούδο μαζί μου στο ταξίδι από το χωριό στην Αθήνα. Ήμουν 18 ετών. Μόλις είχα τελειώσει με το σχολείο. Είχα πετύχει στις πανελλήνιες. Είχα περάσει στο Πανεπιστήμιου του Πειραιά. Δε ξέρω αλλά πιστεύω ότι εκτός από τα πράγματα που ίσως πάρω από τη σχολή πήρα το πιο σημαντικό. Μετακόμισα στην Αθήνα. Ήρθα σε ένα τόσο διαφορετικό κόσμο και γέμισα τόσα -ανάμεικτα πάντα- συναισθήματα.
Αλλά αυτά -λίγο πολύ- διηγούνται σε ένα άλλο ποστ.
Αυτόν τον χρόνο τα πράγματα έγιναν λίγο πιο πολύπλοκα όμως από τον προηγούμενο. Κύριος άξονας αυτόν ο άνθρωπος.
ΦΙΛΟΙ. Ομολογώ πως είμαι ανοιχτός στο να γνωρίζω νέα άτομα και να δημιουργώ όμορφες παρέες. Παρέες που ξέρεις ότι μπορείς να επικοινωνήσεις, να περάσεις καλά και να ξεχαστείς.
Είναι γνωστό πως μερικοί άνθρωποι μένουν στη ζωή μας -για το πόσο δεν ξέρω- και κάποιοι άλλοι μας εγκαταλείπουν. Έτσι συνέβη λοιπόν και φέτος. Το σημαντικό είναι πως ξέρεις πως μπορείς να πάρεις ένα τηλέφωνο κάποιον και να βρεθείτε για έναν καφέ. Να πάρεις το μετρό και να συναντηθείτε στα αγαπημένα σας μέρη. Να μιλήσετε με τις ώρες. Μετά να πάτε να φάτε. Να συνεχίσετε τη συζήτηση, να πείτε δυο τρεις μαλακίες και να περάσετε καλά -γιατί όχι να φλερτάρετε-. Όταν σου λένε φίλοι σου πως σε αγαπάνε σε στιγμές αδυναμίας, πάει να πει πως έχουν καταφέρει να νιώσουν οικεία μαζί σου. Είναι απίστευτη η συγκίνηση που παίρνεις όταν σου λένε κάτι τέτοιο. Η καρδιά σπάει και τα μάτια είναι έτοιμα να δακρύσουν. Ειδικά όταν σου το κάνουν μόλις φεύγεις για τις διακοπές σου. Κάτι σπάει. Ξέρεις πως θα λείψεις σε κάποια άτομα. Πως θα χαρούν όταν θα γυρίσεις σπίτι. Ξέρεις πως κάποιος σε περιμένει τόσο πολύ και σε σκέφτεται. Είναι αυτά τα άτομα που θα περάσετε μαζί  κάποιες τόσο μα τόσο στενές στιγμές.
ΣΧΕΣΕΙΣ. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να φλερτάρεις. Να νιώθεις αυτή την ωραία αίσθηση που δεν περιγράφεται αλλά μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ. Σκοπόν σε κάθε ραντεβού μου ήταν να γνωρίζω ενδιαφέροντα άτομα που να έχουν κάτι να μου προσφέρουν. Μέσα από όλο αυτό, δένεσαι με ένα άτομο που θα σου κάνει αυτό το "κλικ". Αυτό το άτομο που με την πρώτη ματιά ίσως θα σε κάνει να ερωτευτείς ή απλά τέλος πάντων να ενθουσιαστείς. Να νιώθεις αυτές τις περίεργες πεταλούδες στο στομάχι. Ε λοιπόν, το ζήσαμε πολύ καλό αυτό, αυτόν τον χρόνο. Μόνο ένα φλερτ κατάφερε να οδηγήσει σε σχέση. Σε σχέση που δεν κράτησε πολύ δυστυχώς. Αλλά σε κάτι τόσο όμορφο που σαν ανάμνηση θα φροντίσω να μου μείνει αυτό το όμορφο πράγμα που έζησα. Αυτά τα φιλιά στην πολύ παγωμένη Αθήνα. Αυτές οι αγκαλιές στην προσπάθεια να ζεσταθούμε. Αυτό το τριαντάφυλλο και το λουκέτο με τα αρχικά μας. Αυτά θα με γεμίζουν και θα με κάνουν να επιμείνω στο να φλερτάρω.

Σου είπα ελάχιστα και πολύ περιληπτικά κάποια βασικά πράγματα. Αλλά δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ μόνο αυτά. Και η εικόνα δεν είναι φτιαγμένη σωστά. Απλά δεν ξέρω, ήθελα να τα μοιραστώ. Ήθελα να μοιραστώ κάποιες πολύ βασικές σκέψεις. Είναι λίγο ανακατεμένες , λίγο βιαστικές και άσχημα περιληπτικές. Ευτυχώς που δεν είναι αυτό περίληψη των πανελλαδικών. Απλά θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή. Να γνωρίσετε άτομα στη ζωή σας. Να προσπαθήσετε να ανοιχτείτε, να πάρετε και να δώσετε πράγματα. Να είστε ικανοί να παλέψετε για αυτό. Να έχετε το θάρρος να αντιμετωπίσετε κάποια πράγματα. Να μπορείτε να κάνετε στην άκρη τον εγωισμό σας. Να μη το βάλετε κάτω και να πληγωθείτε. Να είστε πάντα με το χαμόγελο και να έχετε όρεξη για νέα πράγματα και χώρο για να τα βάλετε.

Τραγούδια

Έπιασα τον εαυτό μου ακόμη μια φορά ακούγοντας μουσική, καθισμένος στο λεωφορείο να σκέφτομαι εμάς. Τι ωραία που ήταν τότε. Σε συνδυάζω με τραγούδια. Τραγούδια έρωτα και τρέλας, τραγούδια φλερτ που μου φέρνουν στο μυαλό τόσα πολλά. Τραγούδια που φέρνουν εσένα στο μυαλό. Τραγούδια που με στιγματίζουν. Τραγούδια που παρόμοια δε θα ξαναβγούν. Τραγούδια που περιγράφουν την περίοδο που ήμουν μαζί σου, έστω για λίγο αλλά και την μετέπειτα. Πόνος, στεναχώρια και μια αίσθηση ότι κάτι λείπει πια. Βασικά ότι κάτι χάθηκε. Ότι κάτι έσβησε; Ίσως. Αλλά σκεφτόμουν να σου αφιερώσω ένα τραγούδι. Να σε βρω κάπου και να στο στείλω. Και ίσως να ξαναμιλούσαμε. Να ξαναγινόταν αυτό το κάτι. Εκείνη τη στιγμή όμως συνειδητοποίησα ότι η απόφαση ήταν κοινή, πως είχα κι εγώ λόγους να μην ξαναγυρίσω. Έτσι είναι αυτά.

 

Απολογισμός

Καθώς κάθομαι με ένα ποτήρι Moschato D'asti στο χέρι, και λίγα δάκρυα στο πρόσωπο, που έχουν προκληθεί από ανάμεικτα συναισθήματα, ζω το τέλος της τελευταίας μέρας στην Αθήνα.
Τις τελευταίες μέρες έχω νιώσει τόσο δυνατά συναισθήματα. Αγάπησα μερικά παιδιά τόσο πολύ. Ελπίζω να συνεχίσω με αυτά και να κάνουμε παρέα. Να μείνει αυτό που υπάρχει. Περνάω τόσο όμορφα μαζί τους μερικές φορές. Είναι αυτή η υπέροχη αίσθηση του να μπορείς να ανοιχτείς άπειρα σε κάποιον και να του πεις ότι σε προβληματίζει. Να μη χρειάζεται να λες γενικότητες, δικαιολογίες και ψέματα. Ξέρετε εσείς και για αυτό σας λατρεύω. Και όσο σας έχω δίπλα μου θα νιώθω σαν τον πιο μεγάλο βασιλιά, σαν τον πιο πλούσιο άνθρωπο στον κόσμο, σαν τον πιο όμορφο εαυτό μου.
Από την άλλη μεριά, η πλήρης αποτυχία σε μια εξεταστική σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο άχρηστος, που δεν έχεις δύναμη να προσπαθήσεις. Τα αποτυχημένα φλερτ, που όλο λες "δε θα ξαναπροσπαθήσω" κι όλο στη διαδικασία αυτή μπαίνεις, είναι από τις πιο πονεμένες ιστορίες. Και δυστυχώς είναι αρκετά. Θέλω να τα βάλω όλα κάπου. Δε ξέρω. Το μυαλό μου αυτόν τον χρόνο πήρε τόσες πληροφορίες, έγιναν τόσα πολλά πράγματα, ένιωσα τόσα πολλά. Ήταν μια χρονιά γεμάτη μπορώ να πω. Είμαι τόσο μπερδεμένος. Για το μόνο που χαίρομαι είναι πως αυτό το καλοκαίρι θα ησυχάσω από όλα αυτά. Θα βάλω σε μια τάξη πράγματα. Θα κρατήσω μόνο την ουσία. Θα κάνω σκέψεις και θα δράσω έτσι όπως θέλω. Θα έχω κάποια άτομα να μοιραστώ τα νέα μου, την καθημερινότητα και κυρίως τη ζωή μου. Αγαπώ τη ζωή στην Αθήνα. Αγαπώ τη ζωή μου και δε θα την άλλαζα με κανενός. Είτε έτσι είτε αλλιώς για άλλη μια χρονιά κατάφερα να πάρω πολλά, να δώσω πολλά και να δω πολλά. 

Εξεταστική

Είναι αυτή η περίοδος που νόμιζες ότι δε θα έρθει ποτέ.

Θυμάσαι πολύ καλά πως πατούσες στη σχολή, για να πας για καφέ με τους φίλους σου. Θυμάσαι πως είχες άπειρες ώρες μαθήματα. Όμως θυμάσαι ποτέ τη στιγμή που ο καθηγητής εξηγούσε τη Λογιστική Κόστους να καταλάβαινες τίποτα; Θυμάσαι να είχες ανοίξει το βιβλίο όλη τη διάρκεια πριν;

Ε λοιπόν δεν είναι καθόλου τυχαίο. Τώρα καταλαβαίνεις πως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο, δε γίνεται να σου μπουν μες το κεφάλι 1.000 σελίδες ενός επιστημονικού βιβλίου μέσα σε 2 μέρες. Αυτή η εξεταστική ήρθε για να μου δώσει μια από τις πιο άσχημες περιόδους της ζωής μου. Πάντα η ίδια θλίψη, σε κάθε εξεταστική. Πάντα αυτό το κενό βλέμμα ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου. 

Τι μου λες για επιτόκια και πληθωρισμό τώρα; Είναι καλοκαίρι! Θέλω να ερωτευτώ! Να φλερτάρω και να βγω για ποτό με τους φίλους μου. Είσαι κι εσύ ρε εξεταστική... Διαλέγεις τις χειρότερες εποχές να υπάρχεις. Και άντε το χειμώνα παλεύεσαι. Το καλοκαίρι όμως, κόβεις κώλους.