Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Θέλεις ή δε θέλεις;

Καλύτερα μη με ρωτήσεις κάτι τέτοιο γιατί ειλικρινά δε θα έχω απάντηση. Δεν ξέρω.
Είναι αυτές οι φάσεις που πιάνεις τον εαυτό σου ξενερωμένο με όλα. Είναι αυτές οι στιγμές που βλέπεις όμορφο κόσμο και δε σου κάνει αίσθηση. Οι στιγμές που δε θες ούτε κατά διάνοια να φλερτάρεις. Η απόλυτη στιγμή που δεν έχεις όρεξη να πιάσεις "κουβεντούλα" και πραγματικά περιμένεις μόνο κάτι αληθινό να σου γεμίσει ευχάριστα τη μέρα σου. Ο κόσμος είναι σκληρός. Κάθε μέρα αναγκάζεσαι να πολεμάς μαζί του. Κάθε μέρα βάζεις κάποια όρια, κάνεις κάποιους απολογισμού, συμπεραίνεις κάποια πράγματα. Κάποιες φορές κουράζεσαι και πέφτεις. Άλλες φορές πάλι χαμογελάς, ακούς τη μουσική σου και περνάς καλά με τους δικούς σου ανθρώπους. Όπως και να χει, ελπίζω όλο αυτό να είναι απλά μια φάση. Ίσως είναι μέχρι οι κοντινοί σου φίλοι να καταλάβουν τι παίζει και να τρέξουν να σε βοηθήσουν. Να σε βγάλουν έξω και να σε κάνουν να γελάσεις για ακόμη μια φορά.