Teenage Dream

Είναι αυτές οι νύχτες που συνήθως κατά τις 12 και η ώρα εγώ κάνω έναν μικρό απολογισμό. Για το τι στόχους πετυχαίνω και πόσους έχω ακόμη. Κάθε φορά όμως που κάνω και ένα νέο όνειρο, σχέδιο, πρόγραμμα, ξεχνάω αυτά που έχω καταφέρει και είναι σα να αρχίζω από το μηδέν. Στα 19 μου χρόνια αρχίζω να ζω αυτό που λέμε "εφηβικά όνειρα". Αυτό που θες να περνάς όμορφα, να γνωρίζεις νέα σημεία, νέο κόσμος, νέα μυαλά. Αυτή η εμπειρία έχει σχεδόν - αν όχι περισσότερο - της ίδια γεύση με μια γρανίτα στο ζεστό κέντρο της Αθήνας.
Εσύ μπορεί να πιστεύεις πως είναι αργά για αυτές τις όμορφες στιγμές. Εγώ νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή. Η φοιτητική ζωή.
Δεν έκανες όνειρα; Δεν ήθελες να πετύχεις τόσους στόχους; Δεν απογοητεύτηκες όταν προσγειώθηκες στην σκληρή "πραγματικότητα";
Θες να σου πω κάτι; Εμένα δε θα αφήσω κανένας να μου κόψει τα φτερά μου. Πάντα θα θέλω να πετύχω κάποια πράγματα. Όποιος σταθεί εμπόδιο θα τον πολεμήσω. Θα πέσω στη μάχη κι ότι πετύχω. Δε θέλω να γίνω άλλος ένας από εκείνους που γυρνάνε από τα γραφεία τους εξουθενωμένοι και κάθονται σε έναν καναπέ με μπύρα και πίτσα για να δουν ποδόσφαιρο. Δε θέλω να μπω σε αυτή τη φυλακή.
Ειδικά στις μέρες μας όλοι με κοιτούν περίεργα όταν τους αποκαλύπτω τα σχέδιά μου. Κι εγώ το κάνω στον εαυτό μου. Αλλά το θέλω τόσο. Θέλω να απαλλαγώ από τα τετριμένα. Θέλω κάτι που όταν διψάω θα είναι εκεί για να το απολαύσω.
Θα σου πω πως έχει σύντομα: Ή κάνεις όνειρα και πετυχαίνεις έστω και μερικά ή δεν κάνεις και δεν πετυχαίνεις τίποτα.

Katy Perry - Teenage Dream

Ανθρώπινη Οντότητα

Νομίζω ότι έχω προσπαθήσει αρκετά, να καταλάβω τον άνθρωπο. Να μπορέσω να βλέπω ότι βλέπει, να αισθάνομαι ότι αισθάνεται, να μπαίνω στη δική του θέση. Όλες οι προσπάθειες χαρακτηρίζονται από απόλυτη αποτυχία.
Είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για εμένα, το πως σκέφτονται έτσι και τόσο διαφορετικά όλοι από εμένα.
Πως θα δεθώ με κάποιο άτομο όταν δεν ξέρω πως ενεργεί;
Πως θα εμπιστευτώ τους προβληματισμούς μου και τις σκέψεις μου όταν δεν ξέρω την αντίδραση και το αν θα μείνει κάτι προσωπικό μεταξύ μας;
Πως θα δώσω κομμάτι της ζωής μου χωρίς να ξέρω τι θα πάρω;
Ξέρω ότι σε αυτές τις σχέσεις ρισκάρεις. Ίσως καμιά φορά "κόβεις με το μάτι" και έχεις τον τρόπο σου και την αντίστοιχη κατανόηση σε μερικά άτομα.
Όμως τι δύσκολο όταν ο άλλον είναι κλειστός; Όταν δε συζητά εύκολα κάτι μαζί σου;
Φαντάζομαι θα το έχεις βιώσει κι εσύ. Θα έχεις αναρωτηθεί γιατί να συμβαίνει αυτό.
Δεν μπορούμε όμως να είμαστε όλοι ίδιοι. Κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετική λογική, τελείως διαφορετική στάση απέναντι στα γεγονότα. Και αυτό δεν το θεωρώ άσχημο, αν σκεφτείς την διαφορετικότητα του καθενός και την κατάρριψη της έννοιας του σωστού-λάθους. Απλά είναι στιγμές που το θεωρώ ένα εμπόδιο ανάμεσα στην επικοινωνία δύο ή παραπάνω ατόμων.
Όπως και να έχει, δεν χρειάζεται να μας πληγώνει αυτό το γεγονός. Γιατί αυτό είναι που μας γεμίζει εμπειρία πάνω στο φαινόμενο Άνθρωπος και μας βοηθά στην καλύτερη και πιο σφαιρική άποψη-γνώμη-ματιά. :)