Έτσι μπόρεσα να σκεφτώ και κάτι ακόμη. Αφορμή ήταν το γράμμα μιας φίλης μου. Το είχε γράψει από το Φλεβάρη και το έδωσε σε εμένα, λέγοντάς μου ότι είμαι ο μόνος που μπορεί να το κατανοήσει.
Ε λοιπόν θα διαφωνήσω μαζί της. Από τα παρακάτω θα καταλάβεις το γιατί.
Πιστεύω πως πλέον όλοι μας έχουμε ως νέο δεδομένο το ότι δεν υπάρχει έννοια του εντελώς σωστού ή του εντελώς λάθους. Με το να ακολουθείς ακριβώς τα περπατημένα στη ζωή σου είναι σαν να ζεις για κάποιον άλλον που απλά σου επιβάλλει δικούς του κανόνες. Καλό είναι εμείς οι ίδιοι να έχουμε κριτική σκέψη ώστε να μην μένουμε αμέτοχοι στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Καλό είναι να μην αφήνουμε τους άλλους να κρίνουν για εμάς.
Γεννήθηκα με ένα κύριο σκοπό: Να μάθω να συζώ με τους γύρω μου και να μπορώ να αποκτήσω δική μου προσωπικότητα, όχι αφομοιώνοντας τις συνήθειες κάποιου αλλά δημιουργώντας κάτι που για εμένα είναι όμορφο. Κάτι που ΕΓΩ θα νιώθω άνετα. (αρκεί βέβαια να μην είναι αντίθετο και προκαλεί κακό σε κάποιον άλλο).
Να σου πω κάτι? Προτιμώ μια προσπάθεια συζήτησης από την συγκατάβαση! Ίσως κάποτε μερικά πράγματα αλλάξουν γύρω μας. Ίσως και όχι. Να χαμογελάς και να σκέφτεσαι πάντα αισιόδοξα!!
