Είναι άσχημο να μη σε καταλαβαίνουν άτομα που πρέπει αναγκαστικά να ζήσεις μαζί τους.. Νιώθεις τόσο λάθος. Νιώθεις την απόρριψη από ένα δικό σου πρόσωπο. Νιώθεις πως είσαι αφύσικος. Νιώθεις... Αυτοί τι νιώθουν? Τι φοβούνται? Τι δεν ξέρουν? Τι σκέφτονται? Γιατί όλα είναι τόσο περίπλοκα?
Ώρες ώρες θα ήθελα να βρίσκομαι σε ένα νησί, με μια απέραντη γαλάζια παραλία.. με άτομα που μπορούν να συζητήσουν μαζί μου, που υπάρχει αποδοχή, που υπάρχει το στοιχείο της κατανόησης.
Σίγουρο είναι ένα πράγμα: Πρέπει να βρίσκουμε έναν τρόπο να βγαίνουμε από την καθημερινότητα που μας έχει επιβληθεί πλέον και να ζήσουμε κάποιες δικές μας στιγμές. Στιγμές που σε γεμίζουν νέες εμπειρίες, νέες σκέψεις, νέες προοπτικές.. Τα όρια του χρυσού κλουβιού σου μπορείς να τα επεκτείνεις μέχρι το άπειρο.. Αρκεί να το θες!
Ώρες ώρες θα ήθελα να βρίσκομαι σε ένα νησί, με μια απέραντη γαλάζια παραλία.. με άτομα που μπορούν να συζητήσουν μαζί μου, που υπάρχει αποδοχή, που υπάρχει το στοιχείο της κατανόησης.
Συμφωνώ! μεγάλη απογοήτευση όταν οι δικοί σου σε κάνουν να νιώθεις αφύσικος. χωρίς να το θέλουν μερικές φορές.. αλλά και πάλι
ΑπάντησηΔιαγραφή