Είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για εμένα, το πως σκέφτονται έτσι και τόσο διαφορετικά όλοι από εμένα.
Πως θα δεθώ με κάποιο άτομο όταν δεν ξέρω πως ενεργεί;
Πως θα εμπιστευτώ τους προβληματισμούς μου και τις σκέψεις μου όταν δεν ξέρω την αντίδραση και το αν θα μείνει κάτι προσωπικό μεταξύ μας;
Πως θα δώσω κομμάτι της ζωής μου χωρίς να ξέρω τι θα πάρω;
Ξέρω ότι σε αυτές τις σχέσεις ρισκάρεις. Ίσως καμιά φορά "κόβεις με το μάτι" και έχεις τον τρόπο σου και την αντίστοιχη κατανόηση σε μερικά άτομα.
Όμως τι δύσκολο όταν ο άλλον είναι κλειστός; Όταν δε συζητά εύκολα κάτι μαζί σου;
Φαντάζομαι θα το έχεις βιώσει κι εσύ. Θα έχεις αναρωτηθεί γιατί να συμβαίνει αυτό.
Δεν μπορούμε όμως να είμαστε όλοι ίδιοι. Κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετική λογική, τελείως διαφορετική στάση απέναντι στα γεγονότα. Και αυτό δεν το θεωρώ άσχημο, αν σκεφτείς την διαφορετικότητα του καθενός και την κατάρριψη της έννοιας του σωστού-λάθους. Απλά είναι στιγμές που το θεωρώ ένα εμπόδιο ανάμεσα στην επικοινωνία δύο ή παραπάνω ατόμων.
Όπως και να έχει, δεν χρειάζεται να μας πληγώνει αυτό το γεγονός. Γιατί αυτό είναι που μας γεμίζει εμπειρία πάνω στο φαινόμενο Άνθρωπος και μας βοηθά στην καλύτερη και πιο σφαιρική άποψη-γνώμη-ματιά. :)
Μπερδεμένο σε βρίσκω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να σκέφτονται ``όλοι`` οι άλλοι διαφορετικά από σένα δε καταλαβαίνω γιατί είναι θέμα. Κάτι τέτοιο κάνει εσένα ξεχωριστό. Κάθε φορά που ο άνθρωπος έκανε ένα βήμα μπροστά στην εξέλιξη του το όφειλε σε ανθρώπους που σκέφτονταν διαφορετικά και όχι σε αυτούς που σκέφτονταν τα ίδια.
Το θέμα είναι πάνω από όλα να υπάρχει σκέψη. Αν αυτή είναι διαφορετική τότε μπορεί επιπλέον να μας κάνει καλύτερους.
Από την άλλη βέβαια μπορεί και να μην είναι έτσι. Κρίνοντας από το γεγονός ότι στο Twitter σε ακολουθούν 1700 άνθρωποι μπορεί να σημαίνει ένα από τα ακόλουθα, ή μας λες αρλούμπες παραπάνω σχετικά με τη διαφορετικότητα στη σκέψη σου, ή δεν εκφράζεις τις σκέψεις σου αλλά φροντίζεις να γίνεσαι απλώς αρεστός γεμίζοντας τις ανάγκες σου με followers, ή οι διαφορετικές σκέψεις σου τελικά γοητεύουν τους άλλους.
Όσο αφορά τον άλλο, τον κλειστό. Μήπως δεν έχει να συζητήσει κάτι; Μήπως τον φοβίζεις με το χαρακτήρα σου; Μήπως κάνεις λάθος στο ότι προσπαθείς αρκετά να καταλάβεις τον άνθρωπο; [ βλέπε: http://www.youtube.com/watch?v=SgaCeVfvI3s ]
Σχετικά με το ισοζύγιο κομματιών της ζωής σου που δίνεις και τι παίρνεις. Μήπως πριν κάνεις την ερώτηση να γυρίσεις πίσω και να το πάρεις αλλιώς; Λέω τώρα. Σκέψου μήπως είναι μεγαλύτερη κάβλα το να δίνεις από το να παίρνεις. [ βλέπε: Και να ξέρετε, ειδικά εσείς που με κράζετε, όταν βγαίνω έξω σε παρέες λέω τα καλύτερα λόγια για εσάς. Ίσως μετριάζω έτσι την κακία σας. :) ]. Κράτα αυτή τη σκέψη κάπου σε μια άκρη στο υπέροχο μυαλό σου. (Εκεί που έχεις αποθηκεύσει το Μάρκετινγκ 1, φτιάξε ένα εικονικό κεφάλαιο ``Μάρκετινγκ Κομματιών της Ζωής μου``.)
Φιλιά, be yourself (no matter what they way) :-)